با نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی، بحث «بازگشت احمدی نژاد» جایگاه ویژه ای در محفل های سیاسی پیدا کرده است. هرچند برخی ها نام بردن از او را مصداق لگد زدن به مرده می دانند اما خود گاه بی گاه نام او را سر تیتر اخبار روز می کنند. در تحلیل هایشان دوری و نزدیکی به احمدی نژاد را معیار ارزیابی احزاب جدید التاسیس قلمداد می کنند و یا حضور او در محفل های عمومی را رصد می کنند.

به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی رئیس جمهور ما»؛ محمود احمدی نژاد، سیاستمداری که این روزها پس از پایان دوران ریاست جمهوری، شرایط متفاوتی نسبت به دیگر روسای جمهور قبل خود تجربه می کند. هر طیف و گروهی، صفت باب میل خود را مترادف احمدی نژاد می کند و در رسانه های تحت امر خود کرده ها و نکرده های او را وصف می کنند. هرچند برخی ها نام بردن از او را مصداق لگد زدن به مرده می دانند اما خود گاه بی گاه نام او را سر تیتر اخبار روز می کنند. در تحلیل هایشان دوری و نزدیکی به احمدی نژاد را معیار ارزیابی احزاب جدید التاسیس قلمداد می کنند و یا حضور او در محفل های عمومی را رصد می کنند و در این حال عقیده خود را بر این اصل بیان می کنند که احمدی نژاد دیگر تمام شده است. هرزگاهی از عدم پایگاه اجتماعی ریس جمهور سابق سخن می گویند اما با تمام قوا سعی در پرونده سازی و کشاندن پای او به دادگاه دارند تا با رد صلاحیت احمدی نژاد مانع حضور احتمالی او در عرصه انتخابات شوند.
با نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی، بحث «بازگشت احمدی نژاد» جایگاه ویژه ای در محفل های سیاسی پیدا کرده است. هر طیف بسته به تز فکری و سیاسی خود نگاه خاصی به این امر دارد که در اینجا تاملی بر آنها خواهد شد:
الف) اعتدال گرایان :
اعتدال گرایان شاخه ای از اصلاح طلبان هستند که با نزدیک شدن به جریان کارگزاران و دوری از چهره های افراطی جناح چپ سکان اجرایی کشور را به دست گرفته اند. احمدی نژاد برای اعتدالیون در حکم دشمن شماره یک قرار دارد و بازگشت او بدترین کابوس است. آنها اکنون در وسط صحنه اجرایی کشور هستند و به شدت زیر ذره بین منتقدان راست گرا قرار دارند ، از طرفی تاریخ مصرف پروژه «تقصیر احمدی نژاد است» رو به اتمام است و دیگر نمی توان با این بهانه از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرد. عملکرد آنها مرتبا با دولت سابق مقایسه می شود و این بزرگترین معضل پیش روی آنهاست که سبب می شود در تخریب ۸ سال دولت احمدی نژاد از هیچ چیز دریغ نکنند. جدای این مسایل آنها با احمدی نژاد اختلاف ایدولوژیک فاحش دارند . رهبر معظم انقلاب دولت محمود احمدی نژاد را احیا کننده ارزش های انقلاب نامیدند و بیان داشتند که وی قطار انقلاب را به ریل اصلی اش برگردانده است. نوک پیکان این تعابیر حامی و بنیان اعتدالیون و کارگزان را هدف گرفته است، از این رو افکار و ایدولوژیک ریس دولت دهم بزرگترین خطر برای آنها به شمار می رود و فاجعه بزرگ آنجایی رخ می دهد که با محمود احمدی نژاد در عرصه انتخاباتی روبرو شوند. راه خلاصی اعتدالیون از کابوس «بازگشت احمدی نژاد» تضعیف پایگاه اجتماعی او با سیاه نمایی دوران مدیریت وی و همچنین ناکارآمد نشان دادن و پنهان کردن دستاورد های دولت نهم و دهم است.
ب) اصلاح طلبان:
اگرچه اصلاطلبان در دولت تدبیر و امید نفوذ زیادی دارند اما سقف مطالبات آنها فراتر اعتدالیون است. جریان چپ رادیکال پس از انحلال مجاهدین و مشارکت در فتنه ۸۸ سعی دارد خود را به عرصه سیاسی برگرداند با این تفاوت که دیگر علاقه ای به ماندن زیر چتر کارگزاران ندارند، به همین دلیل برخی اقدامات دولت مورد انتقاد آنها قرار می گیرد. نگاه آنها به احمدی نژاد همانند اعتدالیون است اما با این تفاوت که به حضور احمدی نزاد در عرصه انتخابات با ریسک کمتری می نگرند. رسانه های این گروه عمدتا اصولگرایان و احمدی نژاد را یک جریان معرفی می کنند و در دوگانه گی آشکار همراه با اعتدالیون در تخریب دولت های نهم و دهم می کوشند و از طرف دیگر ناکارامدی دولت را به باد انتقاد می گیرند. انها همچون تماشاگرانی هستند که خارج از صحنه اجرایی کشور شاهد نبرد دو رقیب هستند پس اگر قرار باشد احمدی نژاد از صحنه رقابت خارج شود آنها باید هزینه بیشتری در انتخابات پرداخت کنند.
ج) اصولگرایان:
اصولگرایی قبل از آنکه نام یک جریان سیاسی باشد، یک اندیشه و ایدولوژیک است که در این سطور مبنا نیست بلکه اصولگرای حزبی مد نظر است. اصولگرایان حزبی را باید یک سبد متنوع سلایق سیاسی نام نهاد که بسته به هر شاخص و معیاری می توان انها را دسته بندی کرد. یکی از این شاخص ها محمود احمدی نژاد است. کسی که با شکست رقبای چپ و راست پیروز انتخابات ۸۴ شد و این پیروزی سر اغاز پیدایش واژه اصولگرایی در ادبیات سیاست ایران بود. هرچند در انتخابات ۸۸ چتر اصولگرایی همه طیف های جناح راست را در بر گرفت اما از همان سال به بعد محمود احمدی نژاد کانون اختلافات جریان اصولگرایی شد.

اگر احمدی نژاد را شاخص قرار دهیم این جریان را می توان به سه دسته عمده تقسیم بندی کرد:
دسته اول) مهمترین دسته جریان اصولگرایان را محافظه کاران یا همان راست سنتی تشکیل میدهند.آنها نفوذ فوق العاده ای در قوای سه گانه، روحانیون و منابع اقتصادی دارند. این گروه در سال ۸۴ رقیب دکتر احمدی نژاد بودند که پس از شکست در برابر او جزء حامیان نسبی دولت نهم محسوب می شدند. این حمایت نسبی پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری به مرور رنگ باخت تا اینکه در دو سال پایانی ریاست جمهوری احمدی نژاد منجر به رویارویی جدی با وی شد. آنها در خط مقدم تقابل با دولت دهم از تمام امکانات و ظرفیت های خود بهره بردند تا جایی که حتی برای طرح سوال از ریس جمهور و همچنین طرح ناکام عدم کفایت احمدی نژاد با فراکسیون اقلیت مجلس (اصلاطلبان) متحد شدند. راست گرایان سنتی علی رغم اینکه توانستند اکثریت مجلس دهم را برای خود حفظ کنند در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری (در غیاب جریان احمدی نژادی) شکست سنگینی متحمل شدند. حضور احمدی نژاد در عرصه ی انتخاباتی حتی با کمترین سبد رای برای این دسته خطرناک است چه برسد به مناظره و تبلیغات انتخاباتی. از این رو راست گرا های سنتی بزرگترین مانع پیش روی احمدی نژاد هستند.
دسته دوم) دسته دوم اصولگرایان را بخشی از حامیان محمود احمدی نژاد در انتخابات ۸۴ و ۸۸ را تشکیل می دهند که در دولت دهم با ایجاد شکاف در بدنه اطرافیان احمدی نژاد از دولت جدا شدند . این دسته نفوذ و گستردگی راست های سنتی را ندارند اما با این وجود در تخریب ریس دولت دهم چیزی از دسته اول کمتر نداشتند. شدت و ضعف تکفیر و یا تایید شخص محمود احمدی نزاد در بین این گروه متنوع است، یکی در بین انها احمدی نژاد را به کل تکفیر و دیگری از احمدی نژاد تمجید می کند. سبد رای این جریان زیر مجموعه ی آرای احمدی نژاد به حساب می اید. آنها تجربه حضور در انتخابات بدون احمدی نژاد را دارند، تجربه ای که شکست سنگین را برای انها به همراه داشت. این دسته از اصولگرایان قدرت مانع تراشی برای حضور دکتر احمدی نژاد در عرصه انتخاباتی را ندارند و از طرفی حضور دکتر احمدی نژاد در انتخابات برای ماهیت تشکیلاتی آنها چالش بزرگی خواهد بود چراکه در بین انها هستند کسانی که هنوز به محمود احمدی نژاد ارادت دارند .
دسته سوم) دسته سوم اصولگرایان را لایه های پایین تر جناح راست تشکیل می دهند که در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در عرصه سیاسی مطرح شدند. در فضای رسانه ای این گروه را «یاران احمدی نژاد» می نامند اما با این وجود اینها نیز همانند دسته دوم در برخورد با احمدی نژاد شدت و ضعف دارند. پایان ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد برای این دسته از اصولگرایان شرایط خاصی را پدیدار نموده به این صورت که برای حضور جدی در جمع اصولگرایان باید از احمدی نژاد اعلام برائت کنند. انتخابات مجلس دهم اولین حضور رسمی این دسته از اصولگرایان خواهد بود که با توجه به شرایط خاص کنونی پیش بینی موضع گیری آنها در قبال بازگشت دکتر احمدی نژاد قدری پیچیده خواهد بود.(+)
مصطفی اسماعیل پور
"Our President, analytical news site"