یادداشت و مقاله

انقلاب اسلامی در دل جهان به‌هم‌پیوسته‌ای رخ داد که ذیل غرب مدرن قرار داشت و غرب مدرن کاملاً بر آن مسلط بود. این جهان به‌قدری به‌هم‌پیوسته بود که هر گوشه‌ای از آن را که به هم می‌زدید، کل سیستم به هم می‌خورد. بنابراین کل سیستم در مقابل ما قرار داشت. انقلاب اسلامی در خود ایران هم در دل فرماسیون غرب‌زدگی شبه‌مدرن شکل گرفت. بنابراین انقلاب از لحظه‌ی اول، در هر دو مقیاس جهانی و داخلی، توسط یک جهان متخاصم احاطه شده بود. این جهان به‌درستی درک کرده بود که انقلاب قصد دارد همه‌ی امور را تغییر دهد.

در واقع، اصرار روحانی بر بیان اظهاراتی متفاوت از آنچه که از سوی امام خامنه ای مطرح می شود، نشان می دهد که در پس این حدنشناسی، یک تفکر وجود دارد و با این حساب، دیگر نمی توان در برابر حاشیه سازی های خودخواسته او سکوت کرد. اگر برخی نمایندگان فعلی و آتی مجلس به واسطه مسایلی که فعلا از ذکر آن معذوریم اما همگان درباره آنها مطلع هستند، سیاست سکوت را در برابر جریان انحرافی آشکار دولت یازدهم اتخاذ کرده اند، اما نهادهای امنیتی و نظارتی و نیروهای انقلابی و امت حزب الله هیچ بده و بستانی با چنین فردی ندارند.

"تاریخ" درس‌هایی برای امروز است. گذشته چراغ راه آینده است و سیاستمدار هوشیار کسی است که از دل تجربه‌ها‌ی گذشته، "مسیر درست" را برای آینده پی‌ریزی کند. حالا شاید بهتر می‌توان حکمت آن عدم خوشبینی رهبر معظم انقلاب به مذاکره‌ی با آمریکا را فهمید. «رفتار آمریکایی‌ها در طول شصت سال گذشته، هیچ‌گونه تغییری نکرده است. آنها همان‌گونه که از ملی شدن صنعت نفت ایران ممانعت کردند، اگر می‌توانستند از دستیابی ایران به فناوری هسته‌ای نیز جلوگیری می‌کردند. حتی «اگر به آنها رو بدهیم فردا سر مسائل زیست‌فناوری و نانو و مسائل علمی دیگر هم بازی درمی‌آورند و اشکال‌تراشی می‌کنند.»(۱۳۹۵/۰۲/۰۱) آمریکا همان آمریکا است با همان خوی استکباری و سلطه‌طلبی. معلوم است که با چنین موجودی هیچگاه نمی‌توان به نتیجه‌ی معقول دست یافت. 

بیش از ۱۰۰ سال پیش بود که آمریکایی‌ها خود را وارد فضای سیاسی ایران کردند. آمریکایی‌ها تا پیش از انقلاب تعیین‌کننده‌ی معادلات سیاسی در ایران بودند اما بعد از انقلاب اسلامی، ید طولای آن‌ها در ایران قطع شد. در طول این ۱۰۰ سال، همواره آنکه ضرر کرده است، ایران بوده و آنکه جز غارت و چاپیدن کار دیگری نکرده، آمریکا بوده است. گرچه رئیس‌جمهور وقت آمریکا پیام نوروزی می‌فرستد و در آن اظهار امیدواری می‌کند که راه‌های نوینی برای رابطه‌ی دو کشور به وجود آید، اما آنچه هیچ تغییری نکرده است، ماهیت وجودی رابطه‌ی آمریکا با سایر کشورهاست. ماهیتی که برخاسته از خوی استکباری و سلطه طلبی آن‌ها است.

گویی دستگاه دیپلماسی ما اصرار عجیبی برای برقراری این رابطه شوم در یکسال باقی مانده از دولتشان دارند و هر روز آن را علنی تر میکنند،ظریف جلوی همان پرچمی عکس دوستی و یادگاری گرفت که ایرانیان سالهاست آن را آتش میزنند و برای دفع شرش فرزندان این سرزمین خونها داده و میدهند و از آن پرچم و دوست داران آن پرچم انزجار دارند.

اظهارات سیف بر پیشانی برجام و حامیانش داغ «ناکارآمدی و راست نگویی» زده است و این داغ پنهانی نیست و همه در جریان هستند. پیش از این اظهارنظر تلاش دولت و حامیان برجام، پنهان نگه داشتن نقاط ضعف برجام بود و از آن به "افتاب تابان" تعبیر می‌کردند. اما الان این گزاره کاربرد ندارد و به همین دلیل اظهارات سیف، برجام را به قبل و بعد از خودش تقسیم کرده است.

پیروز مجتهد زاده استاد جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک و همچنین مشاور پژوهشی دانشگاه سازمان ملل متحد در واکنش به شکست های پیاپی دولت یازدهم در عرصه دیپلماسی در صفحه شخصی خود نوشت: آقایان حسن روحانی و محمد جواد ظریف مسولیت شکست وحشتناک دیپلماسی "تسامح" و "تساهل" در کنفرانس سران سازمان کنفرانس اسلامی که از سوی نابغه بی همتا در امر روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران، آقای صادق خرازی، برایتان به ارث گذاشته شد، با چه کسانی است جز شما؟

اگر ادعای "ضرر روزانه 100 میلیون دلار ناشی از تاخیر برجام که درشهریورماه 94 از سوی مشاور ارشد رئیس جمهور مطرح شد و یا ادعای رئیس دفتر رئیس جمهور مبنی بر هر روز تأخیر در تصویب برجام معادل است با تحمیل 130 میلیارد تومان هزینه بر ملت ایران"، واقعیت دارد، خوب است آقای رئیس جمهور و دولتمردان مخترم به جای شمارش ماههای گذشت برجام؛ سودِ روزانه (حداقل)100 ملیون دلاری که به خاطراجرایی شدن برجام عاید ایران می‌شود را به مردم نشان دهند.